book1388.ratablog book1388.ratablog .

book1388.ratablog

انواع ايمپلنت دندان

كه در جايگاه ريشه در فك قرار مي‌گيرد. اين نوع دسته بندي ايمپلنت‌هاي دنداني كه از انواع ايمپلنت‌هاي استخواني هستند، به شرح زير است:

 

ايمپلنت اندواستيل ( داخل استخواني)

ايمپلنت‌هاي اندوستيل رايج‌ترين انواع ايمپلنت هستند و مستقيماً روي استخوان فك قرار مي‌گيرند و جايگزيني براي پروتزهاي دائمي يا بريج هستند. اگر فقط نياز به تعويض يك دندان داريد، اين روش براي شما بسيار كاربردي است.

 

ايمپلنت اندوستيل يا داخل استخواني به شكل يك استوانه است كه از دو پيچ و يك اباتمنت تشكيل شده است كه در بالاي تاج دندان بسته مي‌شود.

سطح اين نوع ايمپلنت ممكن است داراي سطوح يا تيغه هاي صاف باشد.

ايمپلنت‌هاي اندوستيل از تيتانيوم، زيركونيوم يا سراميك ساخته شده است.

اين نوع ايمپلنت‌ها شامل ايمپلنت پيچي شكل، تيغه‌اي و عرضي هستند.

جراحي فك براي كاشت اين نوع ايمپلنت در مطب دندانپزشكي با بي حسي انجام مي‌شود. بدين صورت كه با استفاده از دريل دندانپزشكي، ايمپلنت اندواستيل در استخوان فك فرو مي‌رود.

 

 

 

انواع ايمپلنت دندان

ايمپلنت ساب پريو استيل (روي استخوني)

يك نوع ديگر از انواع ايمپلنت دندان، ايمپلنت هاي ساب پريواستيل هستند كه از فلز ساخته مي‌شوند و در زير بافت لثه و روي استخوان فك بسته قرار مي‌گيرند.

 

قاب فلزي اين نوع ايمپلنت از موليبدن، كروم يا كبالت ساخته شده است و پس از مرحله اول كاشت با التيام لثه، به آن متصل مي‌شود.

اگر چه امروزه استفاده از اين روش متداول نيست، اما اگر نمي توانيد از دندان مصنوعي استفاده كنيد يا تراكم استخوان فك شما پايين است، مي‌توانيد از اين روش براي جايگزيني چندين دندان از دست رفته در يك ناحيه استفاده كنيد.

ايمپلنت زايگوماتيك

اين نوع ايمپلنت در استخوان زايگوماتيك گونه گذاشته مي‌شود و در مواردي كاربرد دارد كه فك داراي فضاي كافي براي كاشت ايمپلنت نباشد. اين روش ايمپلنت متداول نيست و تنها در موارد خاص استفاده مي‌شود.

 

انواع ايمپلنت دنداني براساس مراحل كاشت

تعيين مراحل كاشت ايمپلنت با معاينه بيمار مشخص مي‌شود. به‌طور كلي انواع روش‌هاي كاشت ايمپلنت‌هاي دنداني كه دندانپزشكان براي ارائه به بيماران انتخاب مي‌كنند در اينجا آورده شده است:

 

ايمپلنت‌هاي دنداني تك مرحله‌اي

اين مدل از انواع ايمپلنت شامل قرار دادن فيكسچر ايمپلنت بلندتري در فك و لثه است. به‌طوري كه قسمت بالايي ايمپلنت نمايان شود. اين نوع ايمپلنت به ما اين امكان را مي‌دهد كه پس از چندين ماه بهبودي مجدد به پزشك مراجعه كرده و اباتمنت را درست روي ايمپلنت قرار دهيم بدون اينكه مجبور باشيم دوباره ايمپلنت دندان را با جراحي نمايان كنيم. در مواردي نيز تمام مراحل كاشت ايمپلنت در يك روز انجام مي‌شود. به اين ترتيب با قرار دادن فيكسچر در فك، تاج دندان و پروتز روي آن قرار مي‌گيرند.

 

ايمپلنت هاي دنداني دو مرحله اي

ايمپلنت دو مرحله‌اي مدل ديگري از انواع ايمپلنت دندان است. كه اين نوع ايمپلنت نياز به دو مرحله جراحي براي قرار دادن فيكسچر در استخوان فك دارد. در مرحله اول با جراحي لثه را شكافه و فيكسچر در آن قرار مي‌گيرد. با گذشت 2-4 ماه فك براي جراحي دوم آماده مي‌شود. در نهايت پس از گذشت چند ماه از بهبودي دهان، مجدداً يك جراحي ديگر براي قرار گرفتن تاج ايپملنت روي فيكسچر انجام مي‌شود.

 

تفاوت انواع ايمپلنت تك مرحله و دو مرحله

تفاوتتفاوت انواع ايمپلنت دو مرحله‌اي و تك مرحله‌اي در موقعيت قرار گيري فيكسچر دندان است.

 

در ايمپلنت تك مرحله‌اي فيكسچر در داخل لثه و تاج آن در بيرون از لثه است.

در ايمپلنت دو مرحله‌اي فيكسچر به طور كامل در لثه قرار گرفته و پس از سپري شدن دوره نقاهت، با انجام جراحي تاج دندان روي ايمپلنت‌ها قرار مي‌گيرد.

انواع ايمپلنت دندان براساس اندازه

انواع ايمپلنت دنداني براساس سايز در سه گروه زير دسته بندي مي‌شوند:

 

ايمپلنت استاندارد

كاربردي‌ترين مدل از انواع ايمپلنت، ايمپلنت‌هاي استاندارد هستند. اين نوع ايمپلنت با اندازه 3.5 تا 4.5 ميلي‌ ‌متراست. معمولا براي دندان‌هاي جلويي استفاده مي‌شوند.

 

ميني ايمپلنت دنداني

ميني ايمپلنت‌هاي دندان داراي يك پايه تيتانيومي با يك توپ، سوكت و يك حلقه لاستيكي در انتهاي آن هستند. ميني ايمپلنت دندان شامل اباتمنت نمي‌شود بنابراين تعداد مراحل كاشت ايمپلنت را كاهش مي‌دهد. يكي از مزاياي ميني ايمپلنت‌هاي دنداني اين است كه زمان ترميم كمتري نياز دارند.

 

ايمپلنت پهن

ايمپلنت‌هاي پهن بزرگ‌تر از ايمپلنت‌هاي استاندارد هستند و داراي قطري در حدود 4.5 ميلي‌متر تا 6 ميلي‌متر هستند. ايمپلنت هاي پهن گاهي اوقات براي ايمپلنت‌هاي دنداني كه در پشت دهان قرار مي گيرند استفاده مي‌شود، زيرا اين دندان‌ها بزرگتر هستند و ريشه هاي گسترده‌تري نسبت به دندان هاي جلويي دارند.

انواع ايمپلنت دندان براساس شكل ظاهري

انواع ايمپلنت دنداني براساس شكل ظاهري به 3 گروه زير تقسيم بندي مي‌شوند:

 

ايمپلنت استوانه‌اي

ايمپلنت مخروطي

ايمپلنت صاف

انواع ايمپلنت دندان براساس ماده سازنده

در چند سال اخير تقريباً تمام انواع ايمپلنت دنداني از يك ماده به نام تيتانيوم مشتق مي‌شدند. اما با پيشرفت تكنولوژي، امروزه ايمپلنت‌هاي دنداني بيشتري از مواد مختلف ايمپلنت دندان ساخته مي‌شوند.

 

ترجيحاً مواد ايمپلنت دندان بايد زيست سازگار باشند. آنها همچنين بايد در برابر خوردگي و شكستگي مقاوم باشند.

مواد ايمپلنت دنداني مي‌تواند از جنس تيتانيوم يا زيركونيوم باشد.

مواد ايمپلنت دنداني همچنين بايد محكم و مقاوم باشند.

استحكام مواد ايمپلنت دندان و طراحي آن بايد با ويژگي‌هاي فيزيكي آن سازگار باشد.

بهترين نوع ايمپلنت از نظر مواد كه امروزه در ساخت ايمپلنت دندان استفاده مي‌شود، عبارتند از:

 

تيتانيوم

فلز تيتانيوم به عنوان رايج‌ترين نوع مواد ايمپلنت دندان در نظر گرفته مي‌شود. ويژگي برجسته تيتانيوم در سال 1950 كشف شد. در اين مدت، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ايمپلنت‌هاي ساخته شده از فلز تيتانيوم به استخوان اجازه رشد به صورت اصولي را مي‌دهند. يعني وقتي در تماس با استخوان قرار گيرد و مختل نمي‌شود و  استخوان در كنار اين ماده رشد خواهد كرد. اين به نوبه خود باعث ايجاد يك وابستگي دائمي مي شود.

 

 از زمان اين كشف، مواد كاشت دندان تيتانيوم بيشترين تقاضاي ايمپلنت را داشتند. اين نتايج طولاني مدت را ارائه مي دهد و هزينه آن بسيار مناسب است. اين يكي از بهترين مواد كاشت براي انواع ايمپلنت در تمام دوران ها باقي مانده است.

 

زيركونيا

برخلاف تيتانيوم، زيركونيا يك ماده جديد است كه اخيرا براي ساخت ايمپلنت‌هاي دنداني مورد استفاده قرار گرفته است. اين ماده به عنوان جديدترين ماده براي ساخت مواد ايمپلنت دنداني در آينده در نظر گرفته مي‌شود. مواد ايمپلنت دنداني زيركونيا در اوايل دهه 1990 كاربرد كامل با اباتمنت داشتند. اما در اين مدت، مواد كاشت تيتانيوم هنوز در اولويت بوده است.

انواع ايمپلنت دندان براساس نوع اتصال

قطعه‌اي به نام اباتمنت به عنوان واسطه ميان سر ايمپلنت و روكش دندان قرار مي‌گيرد. وظيفه اباتمنت نگهداري تاج دندان است. انواع نحوه نحوه اتصال سر ايمپلنت به قطعه اباتمنت به شرح زير است.

 

اتصال شش ضلعي داخلي (اتصال نري)

اتصال شش ضلعي خارجي (اتصال نري)

اتصال هشت ضلعي داخلي ( اتصال مادگي)

در هر يك از روش‌هاي فوق براي اتصال ايمپلنت به اباتمنت با توجه به شش ضلعي يا هشت ضلعي بودن ايمپلنت، اباتمنت با سر ايمپلنت فيكس شده و در هم پيچ مي‌شوند.

 

https://mikhakdental.com/

 


برچسب: ،
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۱ تير ۱۴۰۲ساعت: ۰۸:۲۰:۵۹ توسط:امير موضوع:

{COMMENTS}
ارسال نظر
نام :
ایمیل :
سایت :
آواتار :
پیام :
خصوصی :
کد امنیتی :